Het is zo’n kleine twee jaar geleden, dat we de naam van deze Finse cellisten voor het eeerst zagen opduiken: op een cd’tje van de Sibelius Academie verscheen toen “Celebrate Diversity”, een compilatie van songs en instrumentals van dat Huis van Vertrouwen en op een paar nummers daarvan kon je in de kleine lettertjes toen haar naam lezen.

Vandaag is de jongedame klaar met haar debuut onder eigen naam, waarvoor ze trouwens een beroep kon doen op een paar gevestigde namen uit de Finse scene: drummer Christopher Rodulfo is er, net als Timo Alakotila op piano en MirvaTarvainen op bas. Wellicht zie ik en paar mensen over het hoofd -de kleine lettertjes in het CD-boekje zijn echt wel klein, maar in elk geval is het zo, dat je vast iets te vertellen hebt, dals deze mensen willen meewerken aan je debuutplaat.

Die bevat een tiental eigen composities van Iiris, die hier uit de hoek komt als een bijzonder straffe zangeres, voor wie genres kennelijk geen synoniem zijn van “beperkingen”. Het is verbazingwekkend hoe vlot de jonge vrouw over allerlei muurtjes heen sprint en hoe haar enorm wendbaar zangorgaan zich net zo goed thuis blijkt te voelen in jazzy en bossa-sferen, als ze haar weg vindt in eerder klassiek folkgerichte songs of lichtvoetige popnummers. Iiris zingt zowel in het Engels als in het Fins en als je haar plaat enkele keren beluisterd hebt, kom je tot de vaststelling dat deze vrouw net zo goed haar streng weet te trekken in de cabaretmuziek die je in het interbellum van vorige eeuw zou durven te situeren, als in de wat etherische, zweverige pop, die pas recent haar weg vindt naar onze hedendaagse oren.

Tel daarbij op dat de dame niet alleen op cello weet te schitteren, maar ook op piano meer dan aardig uit de voeten kan en dat ze zonder de minste hapering van de folk van “Devil’s Dance” naar de eerder experimentele stijl van “In The Lap of Love” overschakelt of zelfs eerder bluesy uit de hoek kan komen zoals in “My Decision”, dan kun je maar één logische conclusie trekken: die is een multi-talent, waar je de komende jaren maar beter voldoende aandacht kunt voor hebben.

Kwestie van “entering with a bang” kan dit tellen Ik heb er geen idee van hoe jong Iiris exact is, maar, te oordelen naar de hoesfoto moet ze erg jong zijn. Ze blijkt actief te zijn als muzieklerares en met kinderen aan muzikale producties te werken en ik stel me voor dat het een zaligheid moet zijn voor jong grut om geconfronteerd te worden met het gulzige enthousiasme dat de zangeres op deze plaat uitstraalt. Naar ik begrijpt, durft ze op het podium ook al eens te dansen en omschrijft ze haar aanpak zelf als “holistisch”. Dat betekent zoveel als: “het geheel is belangrijker dan de som der afzonderlijke delen”. Er staan ons voorwaar nog mooie muzikale momenten te wachten met deze schitterende nieuwkomer!

(Dani Heyvaert)